Een goede vriend beschreef mij een paar jaar geleden als;
Jouw voeten staan op de grond en je hoofd is in de wolken. Dat heb ik altijd een mooie omschrijving gevonden omdat het kenmerkend is voor twee van mijn sterke kanten, denken en doen. Mijn denken beïnvloed het creëren en andersom. En zowel het denken als het creëren staan in verbinding met m'n intuïtie.

Wat zoiets inhoud als: ik denk in oplossingen, als ik er niet uit kom ga ik het doen of maken, en als ik daar niet uit kom denk ik weer verder. Maar tegelijkertijd denken en doen lukt me niet, dan raak ik de verbinding met m'n intuïtie kwijt.

Gaandeweg raakte ik de afgelopen tijd het contact met de wolken kwijt, en stevig op de grond stond ik ook niet. Het leven was ineens complex geworden, omdat ik mijn intuïtie kwijt was. Ik liep tot mijn knieën in de modder vooruit te ploeteren en kwam geen steek verder. Integendeel, het werd alleen maar erger. Ik heb mijn hoofd even laten hangen. Zie je het voor je? Een man tot zijn knieën in de modder, met zijn hoofd naar beneden, in de modder, op zoek is naar antwoorden.

Ik schrijf dit na het weekend dat ik heb deelgenomen aan Your Lab. Na de vele ervaringen en inzichten die ik met andere heb mogen delen. Ik voel mezelf rijk en weer stevig in de aarde. In combinatie met dromerige wolken rondom mijn hoofd. Ik ben in contact gekomen met gevoelens en angsten die ik nog niet kende. Ze zijn er, ik zie ze nu en dat voelt krachtig.