Van mijzelf heb ik altijd de neiging om verzorgend te zijn, alles willen uitleggen om anderen structuur en vastigheid te bieden, ook in mijn werk. Bij Your Lab was dat even anders: alles lag open, er waren geen instructies. Dit zorgde het eerste uur voor een gevecht in mijn hoofd, maar daarna was het zo heerlijk om los te laten en te zien dat alles zichzelf oplost. Ik ervoer de week dan ook als heel verstillend. Juist in momenten voor of na de sessies merkte ik dat ik minder behoefte had om me te uiten in woorden: het is oké om stil te zijn. Het is oké om niks te hoeven. Ik ben gaan geloven dat wanneer je hier op vertrouwt, er juist meer op je af komt dan wanneer je hoge eisen aan jezelf stelt. Ik zie nu in dat je op verschillende manieren met elkaar kunt communiceren. Vaak zitten we vast in de taal van de ratio, terwijl er nog zoveel meer is. Experimenteren met de taal van gevoel of stilte kan ook. Je hoeft niet altijd alles expliciet te maken. Het mooie is dat wij die taal allemaal al spreken. Ook werd ik me tijdens deze week bewust van het accepteren van de ander. Dat ieder zijn eigen proces doormaakt en dat dit er mag zijn. Wie ben ik om daar iets van te vinden? Wie ben ik om dat te willen versnellen?

Voor mij was Your Lab een bevestiging van het pad dat ik al was ingeslagen. Ik zoek vaker de verstilling op door bijvoorbeeld yoga of een wandeling. Ik heb dit nodig om de balans te houden en tot rust te komen. Wanneer ik nu gehaast op de fiets zit en ik merk het op, voelt het als een klein overwinningsmoment. Duurzame gedragsverandering gaat nou eenmaal langzaam, bewustwording is de eerste stap.