Op mijn veertiende kreeg ik voor het eerst interesse in leiderschap. Ik coachte een voetbalteam en merkte dat het coachen, motiveren en richting geven van anderen een talent van me is. Ik had daarvoor zelf veel gevoetbald, altijd als laatste man. Daar had ik overzicht en was ik eigenlijk al faciliterend aan het geheel. Als jonge coach was ik vooral geïnteresseerd in hoe ik de spelers beter kon maken. Ik wilde weten waar ieders talent lag. Een van de eerste dingen die ik toen bedacht, was een persoonlijke brochure die ik alle voetballertjes toestuurde en waarin ze vergeleken werden met een voetballer uit het nationale elftal. Die jochies van zes waren door het dolle heen.
Daar waar je sterke kanten liggen, liggen ook de grootste mogelijkheden voor groei, daar ben ik van overtuigd. Om me verder te verdiepen in leiderschap deed ik mee aan Your Lab. Wat me aanspreekt aan Your Lab is dat het een soort vrije ruimte is, waarin je veel experimenteert om tot een eigen inzichten te komen. Ik verwachtte geen vaste kaders en opengetrapte deuren. Het voelde alsof ik uit balans was, dat was de aanleiding om mee te doen. Ik had bedrijven opgezet maar wist niet of ik daar zelf nog langer aan boord moest blijven. Ik was gaan twijfelen: moest ik de diepte in gaan en me bezighouden met de details in mijn eigen ondernemingen, of moest ik me blijven richten op de grote lijnen en het opstarten van nieuwe projecten? Persoonlijk was er ook veel gaande: Mijn eigen huis was niet op orde, mijn financiële situatie was spannend. Ik had het gevoel dat ik binnen het ondernemerschap mijn vrijheid weer terug moest vinden. Het sprak me aan dat je tijdens het jaarprogramma verschillende soorten leiders tegenkomt. Het leek me mooi reflectie te krijgen van ondernemers uit andere takken of van mensen uit de creatieve industrie.
Wat me duidelijk is geworden, is dat ik een leider ben en geen manager. Ik ben te ongeduldig om in te zoomen op processen en details. Ik wil een initiator zijn die mensen aan een idee kan binden en volgers kan creëren. Dat is me de afgelopen tijd best goed gelukt. Ik heb een leger aan goede mensen om me heen verzameld: mentoren, investeerders, managers, een boekhouder die alle financiële zaken uit handen neemt. Zo kon ik me richten op mijn eigen krachten en initiatieven opstarten. Het toeval hielp daarbij een handje. Het idee om een eiland te kopen met behulp van crowdfunding, ging viral en dat opende een hoop deuren voor me. Ik werd ineens vanuit allerlei hoeken benaderd om koffie te drinken. Als je ergens voor gaat staan dan heeft dat een bepaalde aantrekkingskracht op anderen. Al beseft niet iedereen hoe zwaar het ondernemerschap is. Het geeft ook veel onrust.
Mijn onrust kwam voort uit bewijsdrang. Met die energie krijg je veel dingen voor elkaar, maar het is een never ending story. Mijn motivatie was extern gedreven, ik wilde voor de buitenwereld iets neerzetten. Een imperium opbouwen was onderdeel van dat plaatje. Daarbij was ik behoorlijk gefocust op mijn eigen ideeën. Tijdens Your Lab vroeg ik mensen reflectie op mijn plannen. Ik zie overal kansen om input voor mijn business te verkrijgen, maar ik kreeg terug dat ik strategisch te werk ging en dat sommige mensen zich hierdoor niet gezien voelden. Ik had daar nooit bij stilgestaan. Ik was altijd rationeel met werk bezig. Mijn eigen gevoel en dat van een ander speelde daarin geen rol. Dan is het lastig voor mensen om dichtbij je te komen. Ik laat nu vaker het strategische spel achterwege, en pluk daar zowel persoonlijk als zakelijk de vruchten van.
Sinds kort werk ik als trainer en coach voor starters bij The Impact Hub en daardoor merk ik weer hoe leuk ik het vind om anderen verder te helpen. Dat is heel iets anders dan het opzetten van een schaalbaar bedrijf, met aandeelhouders en investeerders. Ik creëer mijn eigen werk en mijn eigen leven op een waardevolle manier. Dit voelt goed, maar daarvoor moest ik ook ergens doorheen. De spiegels die anderen me voorhielden hebben daarbij geholpen. Ik zie nu dat het helpt om te delen wat bij me speelt. Dan verdiepen relaties zich en worden problemen veel sneller opgelost. Ook vanuit strategisch opzicht werkt dat, want anderen kunnen je veel beter volgen.
Ik ben dichter bij mezelf gekomen. Niet alleen door anderen meer toe te laten. Maar ook door meer te kijken naar wat ik wel en niet wil doen. Mijn neiging was om anderen te pleasen, en altijd overal tijd voor te maken. Maar dat voelt heel onvrij. Ik zeg nu vaker ‘nee’, en dan geef ik ook de reden. Tell it how it is, meer hoef je niet te doen. Ik ben daarmee gaan experimenten, en sommige mensen waren verrast door mijn reactie. Maar door je grenzen te trekken, begrijpen anderen je vaak nog beter ook. Juist in de begrenzing ligt de vrijheid, wie had dat gedacht.’
